MUSTAFA KARA…

Bir ölüm haberini alınca, bir sela duyunca, bir insanın ölümünü duyunca…

Aslında ölümün sadece bir ölüm olmadığını, daha doğrusu; sadece bir kişinin ölmediğini düşünürsün biran..

Ölen, ölüp de bu dünyadan göçüp giden her kimse: onunla birlikte bir baba, anne,d ede, ebe, eş, kardeş, arkadaş, bir dost ölür..

Kaç yılsa, uzun yada kısa ne kadar bir ömürse;

O ömre sığdırdığı anılar, çektiği üzüntüler, dertler, yaşadığı mutluluklar, attığı kahkahalar, ettiği sohbetler, yaptığı kavgalar, edindiği bilgi , beceriler..

Elde ettiği dostluklar, düşmanlıklardır..

Bütün bunlar, hatta daha fazlası ölen her kimse onunla birlikte ölür..

Ölür ve mezara girer..

Hoş bir sedadır geride kalan.. denilse de ; kalan pek bir şey olmuyor ne yazık ki.

Telefon, hani şu hiç yanımızdan ayırmadığımız telefon var ya ; işte hissedilen en büyük yoklar onun içinde..

Her zaman arayıp konuşulan o telefon, ölenlerin en çok kendini gösterdiği yerdir.

Her canın sıkıldığında, arayayım şu sohbeti güzel arkadaşı, dostu.. dediğin anda; ben yokum artık bu dünyada, boşuna arama beni…demese de; ulaşılamayan bir telefon numarasında gösterir kendini bu bir daha asla kavuşulamama duygusu..

Son yıllarda epeyce fazla yaşadığım bu duyguyu, çocukluk gençlik okul arkadaşım..

Kemer köyünün çok ama çok çalışkan, on parmağında ondan fazla hüner olan sevgili Mustafa Kara, tanıyanların hitap ettiği ismi ile; Koreli Mustafa’nın ölüm haberini alınca yaşadım..

Çocukluğu ve gençliği çok çalışma ile geçen Mustafa’nın babası Koreli Mehmet amca da çok çalışkan olduğu için Mustafa’nın öyle yan gelip yatma lüksü, işten kaçma şansı yoktu..

Çiftçiliği çok güzel yaptı Allah için, tıpkı ondan sonra yapacağı taksicilik, minibüsçülük, otobüsçülük gibi.

Tıpkı bir takım turizm esnaflığı gibi..

O sohbeti ile, doğal hareketleri ile etrafında aranan bir kişi olma başarısını göstermişti..

Siyasette , Side belediyesinde encümen üyeliği yapmış, ben bu işi de hakkıyla yaparım.. demişti..

Side taksi de başkanlık yaptığı güzel işler den birisiydi.

Gözü kara, yumruğu güçlü idi..

Bir defasında beraber girmek zorunda olduğumuz bir kavgada, elinde döner bıçağı ile , Malkoçoğlu edasıyla üzerine saldıran birisini kolundan tutunca, elinde döner bıçağı olan vatan evladı havada bir takla atarak sırt üstü yere düşmüştü..

Dost arkadaş canlısı, sohbeti güzel, canım sıkıldığında hep aradığım sevgili kardeşim Mustafa Kara, yokluğunu en çok hissedenlerden birisi de ben olacağım, Allah rahmet eylesin mekanın cennet olsun.

Sevenlerine başsağlığı ve sabırlar diliyorum..