GÜÇ KİMDE!..

Güç bende iken, silah benim elimde iken kral benim, en haklı, en güçlü benim..

O güç ve silah her zaman benim elimde olacak, hep bende kalacak ya .

O güç ve silahla kimseyi dinlemem ,kanun ,anayasa ,baba yasa, dede yasa tanımam ben ..

Astığım astık, kestiğim kestik, bir sözüm kanun hükmünde kararname ya .

Tarih kitaplarında, romanlar da, hikayeler de okunanlar..

Masal gibi anlatılanlar..

Korku filmlerine konu olanlar…

Benim sayemde günümüze uyarlanıp tüm ülkede canlı kanlı yaşanıyor sayemde. Der gibi ..

Hep yaşamasak da, kıyısından köşesinden görmedik mi bazı insanlar da zirve yapan güç zehirlenmesini?

Görmedik mi kıytırık bir makama gelen ,bir koltuğa oturan ,oturup da ; benden büyük kimse yok…diyenleri..

Makama gelmeden, koltuğa oturmadan uyuz bir sokak kedisi taklidi yapanların, koltuğa oturduktan sonra ormanlar kralı Aslan’a dönüşmesini?

Bilginin, görgünün, asıl asaletin zerresi olmayanların tek silahı öyle yada böyle geldikleri makam oturdukları koltuklar değil mi?

O koltuktan indikleri anda , oyuncağı alınmış bir çocuğa, üzerindeki kalın kabuğu sırtından alınmış bir kaplumbağa ya döneceklerini en iyi onlar bilirler..

Etrafınıza dikkatli bakarsanız görürsünüz bunlardan bolca .

Küçücük bir ilçede, bir köyde bir okula müdür, bir ilçeye milli eğitim müdürü bilmem ne müdürü, bilmem nerenin ,neyin başkanı olunca terör estirenlerin emekli olunca ,o makamdan indirilince düştükleri hazin durumu herkes gibi ben de biliyor görüyorum..

Seksen öncesi Side de çıkan bir kavganın içinde buldum kendimi, herkes birbirine vuruyor, bende bir ağaç sandalye aldım ,havaya kaldırıp karşımdakine vuracaktım ki ,bir kişi olmuş üç kişi..

Pabuç pahalı, hemen sandalyeyi indirip, kavga yok. Kavga yok. Dedim . sandalye elimde iken güç bende sandım ama üç kişiye bu gücün yetmediğini anlayınca ,barış ve kardeşlik. Diye bağırdım..

Yavuz Bingöl ün Özgür Özel e yazdığı kısa tavsiye mektubunu bir okuyun, okuyun da anlayın günümüz Türkiye’sinin gerçeklerini..