ENGELİM NE?..

Ne diye yüzüme gülüp te ardımdan konuşursunuz anlamam..

Dün bende sizin gibi değil miydim.

Lanet olası şarapnel parçası getirdi beni bu hale.

Gören gözüm görmez.

Tutan elim tutmaz.

Koşan ve yorulmayan ayaklarım basamaz hale geldi.

Durup dururken mi oldu?.

Ya da görünmez bir kazamıydı bu başıma gelenler.

Bende sizin gibiydim.

Elim ayağım tutuyor.

Gözlerim yeşilin tüm tonlarını.

Mavinin güzelliklerini.

Kırmızının şimşeklerini ayırabiliyordu.

Güneşin kavurucu sıcaklığına karşın, gökyüzüne kafamı kaldırdığımda ne kadar güzel olduğunu fark edebiliyordum.

Deniz kenarına vardığımda dibindeki çakıl taşlarını.

Açılıp kapanan midye ağızlarını.

Çöpçü balıklarını.

Görebiliyor, onlara ekmek kırıntıları atıyordum.

Bugün o gördüklerimin hayali ile her şeye rağmen şükrediyorum.

Elim ayağım tutmasa da.

Gözüm görmese de yaşamın elverdiği koşullarda nefes alıp verebiliyor.

Boşu boşuna değil.

Dolu dolu yürekle yaşıyorum.

Her yıl kutlanan Dünya Özürlüler gününde hal hatır soranlara ise isyan bayrağını çekiyorum.

Gölge etmeyin başka ihsan istemem deyimi ile hal ve hatırı yılda bir kez değil.

Her daim sorun istiyorum.

Sorun ve beni sizden olmayan biri olarak görmeyin lütfen.

Bir zamanlar bende sizin gibiydim unutmayın.

Yarın Allah göstermesin aynı şekilde sizinde başınıza beklenmedik bir kaza gelebilir.

Bir trafik kazası.

Ne bileyim yaşanası ama kahrolası bu dünya’da en güzelinin sağlık olduğuna inanıyorum.

Bugün dünya özürlüler günü.

Bugün yine nutuklar atacaksınız benim için biliyorum.

Bırakın nutuğu…

Bırakın safsatayı..

Özürlüler için ne yapacaksınız onu açıklayın.

Bizde sizden biriyiz.

Ayrıcalıklı olmak istemiyoruz.

Adam gibi geldik dünya’ya.

Adam gibi yaşamak istiyoruz.

Haydi, kalın sağlıcakla.

Her şey yüreğinize göre olsun..

HOPDEDİK

ÖZÜR.

Sen, ben,

Ve de diğerleri

Ne fark eder ki.

Hepimizin insanca

Yaşamak

hakkı değil mi?..