GÜZEL Mİ DEDİN?..   

Sevgi tüm zorlukların üstesinden gelmenize yeterde artar..

Yüreğinde sevgi dolu olan insanın yıkılması mümkün değildir..

Yıkılmak bir kenara insan yüreğine dolan sevgi ile daha çok sımsıkı sarılır yaşama..

İster hastanede..

İster hapishanede ol..

Yeter ki; yüreğinde sevgi olsun.

Seni dışarıda dört gözle ve yürekten sevgi ile bekleyenlerinin olduğunu bilmek var ya;

O adamı sağlam ve zinde tutar.

Sevgi olsun yüreğinde yeterde artar.

Ekmeği tuza banar gibi yaşarsın hayatı katıksız.

Tüm zorluklara.

Tüm kötülüklere bir avuç sevgi yetip de artar..

Hayatın yaşama koşulu sevgiden geçer.

Acılarına tuz basar gibi sevgi basarsan güzelden yana yaşarsın..

Güzellik anlatılmaz yaşanır..

Güzel olan her şey bellekte tazeliğini korur.

Hani nostalji dediğimiz şarkıları..

Yaşanan güzellikleri yad ederiz ya sık sık..

Nerede o eski bayramlar? deriz içimizi çeke çeke..

Ya da; babamızın elimizden tutup ta eski bayram yerlerine götürdüğü günleri anımsarız dün gibi.

Mahalle arasında misket oynadığımız.

Elde çember yada topaç çevirdiğimiz günler gelir hep gözlerimizin önüne..

İlk aşk unutulur mu?..

Bir çoğumuz ilk aşkımızı dün gibi anımsarız..

Güzel olan her şeye şapka çıkarır.

Güzellikleri hep neşe içinde yad ederiz.

İhanetler..Kötülükler.

Kalleşlikler geldiğinde ise aklımıza bir başka oluverir yüreğimiz.

Güzel olanların aksine kötülükleri yad ederken çoğu kez yürek kinlenir.

Darlanır.

Bir başka biçimde çarpar olur.

Kötülüklere karşın kötülük yapmak gelir aklınıza.

Oysa kötü olan her şeyi unutmalıdır hafızamız.

Hatta varsa bir kolayı resetlenmelidir beyinler.

Bir daha aklımıza gelmemek, getirmemek üzere.

Kötülüklerin, kötülük sahibine bırakılması gerekir, bırakalım ki, bir daha kötülük yaparken iyi düşünsün.

Bizim yüreklerimiz hep güzellikler.

Ve iyiliklerle dolsun.

Eksilmesin hep artsın..

Hatta ve hatta güzellikler ile iyilikler taşsın.

Üç günlük yalan dünya’da başka ne sermayemiz olabilir ki.

Geldik, gidiyoruz.

Yada gideceğiz ne fark eder ki..

Gittikten sonra “berbat adamdı” yerine “güzel insandı” diye anılmaktan öte büyük sermaye olur mu?.

Yaşarken insanın en dikkat edeceği konu hep güzellik olmalı.

Beden güzelliğinden öte ruh güzelliği.

Gönül zenginliği.

Ve de; geleceğe yatırım yapan bir insan olarak yaşamalı.

Öyle anılmalı ve yaşatılmalıyız.

Hacı Bektaşi Veli’nin söylemi gibi;

“Kim ne yaparsa kendine yapar” söylemi kulaklarımızda hep küpe olmalı..

Güzel olan her şey gönüllere dolmalı.

Güzellikten kaçmamalı insanoğlu.

Ve de, yaşayabildiği kadar hep güzelliklerle yaşamalı..

Yunus Emre’nin asırlar önce söylediği ve kitaplar dolusu söylemi gibi..

“Sevelim-Sevilelim” ilkemiz olmalı.

Sizin anlayacağınız kısacası..

Güzellikler tüm yürekleri doldurup,doldurup taşırmalı..

Haydi, kalın sağlıcakla.

Her şey yüreğinize göre olsun..

HOPDEDİK

GÜZEL Mİ?..

Çirkin yürekte

güzellik barınmaz.

Arasan da bulunmaz.

İşte O’nun içindir ki

yaşarken en büyük

sermayemiz

hep güzellik olmalı.

Yürekler güzelliklerle

dolmalı.