Duydum ki göklerde kök salıp süzülme hevesindeymişsin. Bulutların, toprağın, dağlar, yarlar, bağların deryasındasın. Yıldızlar arasında meyvelerin, havadaki rüzgarlar dalgaların. Demek ki yeryüzüyle gökyüzü arasında özgür dünyalardasın.
Demek ki bakarken görüyorsun, yeryüzü sürgününde yaşayanları. Karıncaların topraktaki yaşamla, durmaksızın evrenle bütünlüğünü. Ağaçların yeşille bağını, suların maviyle aşkını, bulutun saf beyazını. Denizler deryasını, engin ufuklar aydınlığını, gezegenlerin döngü yolundasın.
Seni düşlemek hevesi geliyor içimin gönül sesinden. Sanki sesleniyorsun yeryüzü insan varlığına, doğasında kalsınlar! Görüyorsun para, güç, ihtişam için acımasızca doğalarını yediklerini. Umutluyum insanı bilenlerden, farkındalığın deryasında, evrende gezegenlerden.
Bir bulutun üzerinde uyuyorum, ırmaklar yatağı bahçem, dağın zirvesi evim. Yıldızlar ölüyor her gün yeni boşluğa doğru; karınca, mikrop, pire tahtında, altın kucağında. İnsanlık buhar olmuş doğanın yaratık, toprak, su, hava yatağında. Neptün’ de gezen Yıldırım hayali hiç dinmedi, süzgün düşü izlerde, gönül dağı gözledi.
Gördüm ki gökler deryası gibi ay yüzlü, ceylan gözlü, melek sözlü güzelsin.
Bilgim söyleyeceklerimi azaltıyor, gönlüm; çaylar, pınarlar gibi çağlayarak akıyor.
Öz güvenle sevgi çağındasın, umutlar varlık denizin, yıldızların altında göklerin açık olsun.
Nar Tanem Side’den Tepedeki Adam ile göklerin meleklerine başarılı mutluluk daim olsun.
NeHaS Yazar Halil YILDIRIM
+ There are no comments
Add yours